We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/
1.
Η πρώτη αχτίδα του ήλιου θα φέρει Ενα δόρυ χρυσό στην καρδιά του χειμώνα Θ' ανοίξουν το δρόμο οι στρατιές των ανθρώπων Το δρόμο που βγάζει στην άγνωστη θάλασσα Θα πάψουν να τρέμουν την πείνα, το κρύο και θα προχωρήσουν χωρίς να σταθούν Κανείς πια να κλαίει, κανείς να φοβάται Μπροστά τους θα βλέπουν το νέο ορίζοντα Αύριο τίποτα πια δεν θα 'ναι το ίδιο Οι σκλάβοι κοιμούνται κι ο ύπνος τους μοιάζει Αιώνιος να 'ναι σαν πρώιμος θάνατος Μα έρχεται η μέρα που πάλι ξυπνάνε Να ζήσουν κι εκείνοι ζητάνε, σαν άνθρωποι Και τότε υψωμένες σημαίες στα χέρια το μέλλον κρατάνε - σφιγμένη γροθιά Αλλάζει ο κόσμος και μες την οδύνη Γεννιέται ενας άλλος πιο δίκαιος κόσμος Αύριο τίποτα πια δε θα 'ναι το ίδιο Μιλάω για εκείνους που πάντα τολμάνε, Που ξέρουν να χτίζουν, να χαμογελούν Βαθειά στα όνειρα τους ακούν τα παιδιά τους Την πύρινη γλώσσα μιλούν της καρδιάς Σε 'κείνους αξίζει να παίρνουν ανάσα Σε 'κείνους που πέφτουνε μέσα στα κύματα Ακούω τις φωνές τους, πάνε, έρχονται, φεύγουν Μετράω στο σκοτάδι τα βήματα
2.
Δεν έχω καρδιά να χτυπά μες το στήθος Ανάσα να βγάλω μιλιά Μου ‘δέσαν τα χέρια μου ‘κόψαν τη γλώσσα Με φίμωσαν και μ’ άφησαν στην ερημιά Για να περιμενω εναν ξένο σωτήρα Που ξέρει όλα τα μυστικά Που ξέρει να λέει παραμύθια στους φίλους Που πέφτει για μας στη φωτιά Δεν έχω αγάπη σ’ ανθρώπους να δώσω Ελπίδα δεν έχω καμιά Ο κόσμος εδώ μας γυρίζει την πλάτη Κοιτάζει αλλού, προσπερνά Τι κι αν μας χτυπούν δυνατά στο κεφάλι Τι κι αν μας κλωτσούν στ’ αχαμνά Μια μοίρα σκληρή διαλέγει και πάλι η δύναμη να κυβερνά Τόσα χρόνια παλεύω σε μιαν άνιση μάχη Τόσα χρόνια είμαι μόνος και σηκώνομαι πάλι Τόσα χρόνια βουλιάζω μες στις λάσπες και πέφτω Ό,τι έχω σου δίνω κι ό,τι δίνω το παίρνω Τόσα χρόνια πεθαίνω και σκοτώνω για ‘σένα Μες στη νύχτα του κόσμου Ονειρεύομαι εσένα Μες στη νύχτα του κόσμου Ονειρεύομαι εσένα. Και να! Περιμένω να ‘ρθει να με σώσει Να σκύψει να δει την πληγή Με δάκρυα και πόνο για να τη γιατρέψει Και να με σηκώσει απ’ τη γη
3.
Σιωπή 03:27
Βρήκανε πάνω σου τη σκόνη, Βρήκανε πάνω σου το χώμα και δεν έβγαζες μιλιά Πέφτανε πάνω σου οι λύκοι, Πέφτανε πάνω σου τα όρνια και δεν έβγαζες μιλιά Σου ‘λεγαν κάνε ακόμα λίγη υπομονή – Ακόμα λίγη και δεν έβγαζες μιλιά Σου ‘λεγαν κάθησε στ’αυγά σου Για να βολέψεις τα παιδιά σου και δεν έβγαζες μιλιά Τώρα σου λένε «Μη φοβάσαι – Μια μπόρα είναι θα περάσει - μη μιλάς» Κι εγώ σου λέω - «ανθρωπάκο, Αυτός ο δρόμος δε μας βγάζει πουθενά» Σου ‘λεγαν «πάρε - μη σε νοιάζει, Γάμα τους άλλους – μη σε νοιάζει» και δεν έβγαζες μιλιά Ύπουλα κλέβαν τη σιωπή σου Και σε ταίζανε σκουπίδια να μη βγάζεις μιλιά Τώρα χτυπιέσαι και ουρλιάζεις Σαν το σκυλί όλο ουρλιάζεις μα δεν βγάζεις μιλιά Τώρα σου φταίνε μόνο οι άλλοι Και το ξερό σου το κεφάλι που δεν βγάζει μιλιά Κι όλοι σου λένε «Μη φοβάσαι – Μια μπόρα είναι θα περάσει – μη μιλάς» Κι εγώ σου λέω «ανθρωπάκο Αυτός ο δρόμος δε μας βγάζει πουθενά» Κι όλοι σου λένε «Μη φοβάσαι – Μια μπόρα είναι θα περάσει – μη μιλάς» Κι εγώ σου λέω «ανθρωπάκο Αυτός ο δρόμος δε μας βγάζει πουθενά»
4.
Σε χάνω, Σε βρίσκω μα πάλι σε χάνω Καρδιά μου κλειστή Τι μπορώ πια να κάνω Θα φύγω να μ’ αναζητήσεις Θα φύγω μακριά μου να ζήσεις Σε χάνω Προτού σε χορτάσω σε χάνω Καρδιά μου τυφλή τι ζητάς παραπάνω Το ήξερες απ' την αρχή πως τίποτα δεν ωφελεί Αν κάποιον άλλον αγαπάς Κι αν την καρδιά σου αλλού έχεις δώσει Φύγε και πίσω μην κοιτάς Πάρε το δρόμο πριν να νυχτώσει Πάρε το δρόμο πριν να νυχτώσει Σε χάνω Όπως τις μέρες που φεύγουν Σε χάνω Στιγμή δεν μπορώ ν' ανασάνω Στου κόσμου την άθλια γιορτή σε χάνω Στου κόσμου την άθλια γιορτή σε χάνω Αν κάποιον άλλον αγαπάς Κι αν την καρδιά σου αλλού έχεις δώσει Φύγε και πίσω μην κοιτάς Πάρε το δρόμο πριν να νυχτώσει Πάρε το δρόμο πριν να νυχτώσει Αν μόνο εμένα λαχταράς Κι αν την αγάπη μου έχεις νιώσει Πάρε το δρόμο της καρδιάς Κι έλα κοντά μου πριν να νυχτώσει Έλα κοντά μου πριν να νυχτώσει
5.
Έλα και χόρεψε για ‘μένα Εδώ κανείς δεν θα μας δει Μόνο η σελήνη ταξιδεύει Τα βήματα μας οδηγεί Γύρω μας έσβησε ο κόσμος Μια τέτοια νύχτα σαν κι αυτή Χόρεψε μοναχά για ‘μένα Δείξε μου όσα κανείς δεν έχει δει Στάσου και χόρεψε για ‘μένα Κοίταξε μέσα μου βαθειά Δείξε μου ποιά στ' αλήθεια είσαι Γύρνα και χόρεψε ξανά Χόρεψε μες την καταιγίδα Δωσ’ μου το πύρινο φιλί Να κλείσουν όλες οι πληγές μας Να γίνουμε για λίγο αόρατοι Χόρεψε σαν να είσαι μόνη Μες το σαλόνι σου γυμνή Με τα μαλλιά σου ν' ανεμίζουν Ώσπου να γίνεις διάφανη Σπάσε το κέλυφος και ζήσε Ζήσε σαν το μικρό παιδί Μάθε κι εμέ πως ν' αγαπήσω Τον κόσμο όλο πάλι απ' την αρχή
6.
Σαν φως στο δωμάτιο μπαίνεις και γελάς, Σαν φως απ’ το άπειρο σκύβεις, με φιλάς Και να! – περιστρέφεσαι στη μικρή αυλή, Κάνεις τη ζωή μου να μοιάζει μαγική Σαν φως στο παράθυρο φτάνεις ξαφνικά, Χτυπάς και τινάζομαι απ’ τα σκεπάσματα Ποιός άνεμος σ’ έσπρωξε να βρεθείς εδώ, Ποιός ήλιος σε χάιδεψε στο γυμνό λαιμό Και μ’ ακούς να παραμιλώ: «Μα τι όνειρο κι αυτό». Οι ψυχές σαν φαντάσματα Τριγυρνούν στα χαλάσματα Σαν φως μες τα μάτια μου γλίστρησες ξανά Kι είδα πως τα όνειρα είναι ζωντανά. Εδώ! – μπρος στα πόδια σου στέκουν, με κοιτούν, Πιάνουν τα’ άδεια χέρια μου και τα συγχωρούν Και μ’ ακούς να παραμιλώ «Μα τι όνειρο κι αυτό» Οι ψυχές σαν φαντάσματα τριγυρνούν στα χαλάσματα «Όνειρα – όνειρα ποτάμια δροσερά, Πάρτε με – πάρτε με κι εμένα μακριά Όνειρα - όνειρα ποτάμια δροσερά, Πάρτε με – πάρτε μαζί στο πουθενά.»
7.
Τυφλός 03:30
Μια στιγμή σε γνώρισα και σ’ ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά Μα σαν τον κλέφτη χάθηκες κι ούτε που στάθηκες να σε βρω Τ’ όνειρο ξεχείλησε και το ποτάμι μέσα μου ανθίζει, κυλάει Διψασμένος άνοιξα την πόρτα αυτή για τον ουρανό Έναν τρελό ποιος πιστεύει πια Κι έναν τυφλό ποιος ακολουθά Σαν παιδί σου δόθηκα κι έτσι προδόθηκα κι έτσι τρέμω σαν φύλλο Φύσηξε ένας άνεμος με κόβει και με ρίχνει στη γη. Οι άνθρωποι με πάτησαν κι οι καταιγίδες μου έπλυναν το κορμί Μα ήρθες και με μάζεψες, πάνω μου έσκυψες με στοργή Σ’ ένα παιδί ποιος πιστεύει πια Κι έναν τυφλό ποιος ακολουθά Έναν τρελό ποιος πιστεύει πια Κι έναν τυφλό ποιος ακολουθά
8.
Είμαι μεθυσμένος από την αγάπη μου για ‘σένα Είμαι μεθυσμένος από τα φιλιά Τώρα τραγουδάω όπως δεν τραγούδησα ποτέ μου Κι όλα ειναι καινούρια κι όλα ειναι απλά Είμαι ζαλισμένος απ’ τ’ αρώματα που με τυλίγουν Είμαι εθισμένος απ’ την ομορφιά Κι έτσι πια δεμένος ονειρεύομαι ελεύθερος πως είμαι Όταν θα συνέλθω θα ‘ναι πια αργά “Ο άνθρωπος την πάτησε” έτσι θα λένε Μα δε με νοιάζει μάτια μου ό,τι κι αν λένε Άμα πίνω μπύρες πίνω άλλη μία και για ‘σένα Δυό ποτήρια βάζω άμα πιω κρασί Κι όταν με κερνάνε μια γουλιά δική μου μια δική σου Μοναχός μου πίνω μόνο τη ρακή Και παραπατάω μες στους δρόμους που άφησα εσένα Και μιλάω μόνο από την καρδιά Έχασα τον κόσμο όταν έχασα εσένα Μα δεν βρήκα φίλο και παρηγοριά “Ο άνθρωπος την πάτησε” έτσι θα λένε Μα μη σε νοιάζει μάτια μου, ασ’ τους να λένε
9.
Παίρνω το πρώτο αεροπλάνο, Έρχομαι, φτάνω σε ‘σένα ξανά Πως είν’ αλήθεια δεν το πιστεύω Ό, τι είμαι, μάτια μου, τόσο κοντά Μες στη βαλίτσα θα τα στριμώξω, Θα βάλω όσα η αγάπη μπορεί Να κουβαλήσει πάνω στους ώμους, Στον ήλιο, στ’ άστρα για να σηκωθεί Και περιμένεις τον ερχομό μου Κι όλο κοιτάζεις, κοιτάζεις ψηλά Και δε φοβάσαι και δεν τρομάζεις Που ακόμα έχεις τα μάτια κλειστά Η τύχη μπορεί να με φέρνει εδώ Σαν φύλλο ξερό με σκορπάει να χαθώ Μην κλαίς, μη μου κλαίς, μη λυπάσαι για μας Η νύχτα θα ρίχνει ένα πέπλο όπου πας, όπου πας Ούτε θυμάμαι πια τ’ όνομά μου, Έχω ξεχάσει ποιος ήμουν κι εσύ Λες πως με ξέρεις σαν από χρόνια Μες στα σεντόνια σου να ‘χω κρυφτεί Σ’αυτήν την πόλη τα φώτα τρέμουν Κι αυτοί που μένουν κοιμούνται βαθειά Μα τα όνειρά τους, λευκοί υπνοβάτες, Που κόβουν βόλτες στα ίδια στενά Και περιμένουν ν’ αλλάξει κάτι, Να ζωντανέψει αυτή η βραδιά Κι όλα να γίνουν όπως και πρώτα, Έξω στους δρόμους να τρέχουν παιδιά Η τύχη μπορεί να με φέρνει εδώ Σαν φύλλο ξερό με σκορπάει να χαθώ Μην κλαίς, μη μου κλαίς, μη λυπάσαι για μας Η νύχτα θα ρίχνει ένα πέπλο όπου πας, όπου πας
10.
Όπως περνάει ένα τρένο μέσ' από την καταιγίδα Όπως φυσάει ο βοριάς έξω απ’ το παράθυρο σου Έτσι μια μέρα θα ‘ρθω, θα ‘ρθω εκεί να σε πάρω Να φύγουμε μαζί Όπως ο ήλιος που μπαίνει μέσα από τις χαραμάδες Και σε ξυπνάει με χάδια και σε ξυπνά με φιλιά Έτσι θα μπω ένα πρωί και θα σε πάρω απ’ το χέρι Να φύγουμε μαζί Είσαι ό, τι πιο όμορφο έχει συμβεί Μες στη ζωή μου που ήταν μισή Πριν με κοιτάξεις στα μάτια εσύ, Πριν την φωνή σου ακούσω στ’ αυτιά μου Από μικρό παιδί γυρεύω αυτήν τη φωνή Που θα μιλήσει απλά στην καρδιά μου Όπως η άμμος γλιστράει μέσα από τα δάχτυλά μας Όπως χιμάει η ζωή και ρίχνεται στη φωτιά Έτσι θα ‘ρθω να σε βρω δίχως να με περιμένεις Να φύγουμε μαζί Είσαι ό, τι πιο όμορφο έχει συμβεί Μες στη ζωή μου που ήταν μισή Πριν με κοιτάξεις στα μάτια εσύ, Πριν την φωνή σου ακούσω στ’ αυτιά μου Από μικρό παιδί γυρεύω αυτήν τη φωνή Που θα μιλήσει απλά στην καρδιά μου Όπως η ξαφνική μπόρα ξεσπάει μες στο καλοκαίρι Όπως ορμάει το νερό να παρασύρει ό, τι βρει Έτσι μιαν άγρια χαρά θα πνίξει όλα τα εμπόδια Καθώς θα φεύγουμε μαζί
11.
Όλοι παλεύουμε γι’ αυτά που αγαπάμε Αληθινά ή ψεύτικα εμείς είμαστε εκεί Για να μπορούμε να κοιτάζουμε στα μάτια και να μη γίνει η ζωή μας φυλακή Έτσι ξοδεύουμε τον χρόνο που απομένει Να επουλώνουμε ανύπαρκτες πληγές Κι ενώ το ξέρουμε ο καιρός δεν περιμένει Ψάχνουμε τρόπους να καλύψουν τις ρωγμές Δε φταίς εσύ γι' αυτά που σβήνουν και πεθαίνουν Κι αν όσα χάθηκαν δεν έχουν πια φωνή Αυτά που δεν προσπάθησες ποτέ κι όμως συμβαίνουν Αυτά είναι που σε κάνουν μαγική Δε φταίς εσύ γι' αυτά που σβήνουν και πεθαίνουν Κι αν όσα χάθηκαν δεν έχουν πια φωνή Αυτά που δεν προσπάθησες ποτέ κι όμως συμβαίνουν Αυτά είναι που σε κάνουν μαγική

about

Ο Γιώργος Περού παρουσιάζει τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Primavera”.
Το album αποτελείται από 11 καινούρια τραγούδια σε δικούς του στίχους και μουσική ενώ ο ίδιος υπογράφει την ενορχήστρωση, τη μίξη και την επιμέλεια της παραγωγής.
Όλες οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν μέσα στο καθεστώς της πανδημίας και σχηματίζουν ένα ιδιότυπο μουσικό εκκρεμές που ισορροπεί ανάμεσα στην σκληρότητα των αλλαγών που συντελούνται και την ψυχική ανάταση που ακολουθεί, στην σύγχρονη κοινωνική δυστοπία και στην καθαρότητα της ανθρώπινης επαφής με τη φυσή, στη νομοτέλεια της ματαιότητας και στην ορμητική θέληση για ζωή.

credits

released October 10, 2022

Μουσική/Στίχοι/Ενορχήστρωση/Επιμέλεια Παραγωγής/Μίξη -
Γιώργος Περού

Mastering – Βασίλης Κορρές

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του artwork είναι της χαρακτικά έργα της εικαστικού Σοφίας Χατζημιχαήλ
Γραφιστική επεξεργασία: Ζωή Ηλιοπούλου
Φωτογραφία: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Συμμετέχουν:
Τύμπανα: Μανώλης Γιαννίκιος, Στέφανος Σακελλαρίου (2,4,5,11)
Κοντραμπάσο: Κώστας Πατσιώτης (8,9)
Τσέλο: Μιχάλης Πορφύρης
Βίολα: Γιώργος Γιακουμής
Βιολί: Διονύσης Βερβιτσιώτης (4,6), Μιχάλης Δήμου (2,4)

Γιώργος Περού: Μαντολίνο, ακουστική κιθάρα , 12χορδη, ηλεκτρική, μπάσο, μελόντικα
Γιάννης Γιαννικουρης: Κιθάρα ηλεκτρική (1), Ακουστική κιθάρα (11)
Ηλίας Βαμβακούσης: Ακουστική κιθάρα (4)

Φωνητικά: Λόλα Γιαννοπούλου, Λίνα Ζηνά (3), Ίρις Νικολάου (4)
Χορωδία: Λόλα Γιαννοπούλου, Γιώργος Περού, Ηλίας Βαμβακούσης, Γιάννης Γιαννικουρής, Άγγελος Πάνου, Σταματίνα Λουκά, Μιλένα Σελίμη

Όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Γιώργο Περού εκτός από τα τύμπανα που επιμελήθηκε ο Νίκος Αγγλούπας στο Fab Liquid και το κοντραμπάσο που ηχογράφησε ο Πάνος Τσεκούρας στο Top Floor.

Ευχαριστούμε τους: Νίκο Πορτοκάλογλου, Μανώλη Φάμελλο, Γιάννη Γιαννικουρή για την τεχνική υποστήριξη.

license

all rights reserved

tags

If you like Γιώργος Περού, you may also like: