We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Δ​ύ​ο κ​ό​σ​μ​ο​ι

by Γιώργος Περού

/
1.
ΧΡΥΣΗ ΛΕΠΙΔΑ: Μα τι φοβάμαι και δεν κάνω το βήμα, τι περιμένω εδώ να συμβεί αφού όλα μου δείχνουν πως τώρα τώρα είν' η στιγμή Τι με κρατάει κι όλο πίσω γυρίζω ποια περιμένω, να 'ρθει, αφορμή κι αφού δεν είμαι δειλός γιατί διστάζω γιατί σωπαίνω και το πάθος μου αφήνω να πνιγεί Είναι οι λέξεις μου στο χώμα μαχαίρια μα είμαι περήφανος γι' αυτά που θα πω είν' οι κραυγές μου δυό μικρά περιστέρια, το 'να πετάει, τ' άλλο μένει σκυφτό. Νιώθω τα πόδια μου να με βαραίνουν λέω πως φτάνει κι άλλο δεν προχωρώ κι όλα τα λόγια που ΄χω πει μ' αρρωσταίνουν τα τραγουδάω για να μην τρελαθώ.. Τι με μπερδεύει και δεν ξέρω που πάω τι με τυφλώνει, πες μου, ποιος μ' οδηγεί ποιος με ζαλίζει και τον δρόμο μου χάνω που θα με βγάλει ετούτη η αναμονή Όλο ρωτάω κι απαντήσεις δεν παίρνω πότε θα βγω απ' αυτό το κελί τι περιμένω επιτέλους να γίνει ποιο μαγικό σινιάλο εδώ να φανεί Είναι τα όπλα μου στραμμένα σε μένα κι είναι γεμάτα με σφαίρες σωρό δεν σημαδεύω άλλονε κανένα μόνο τον άλλο μου κακό εαυτό Κρατώ το τόξο, κρατώ και το βέλος ποιος θα γλιτώσει πες μου ποιος απ' τους δυό μα έχω φυλάξει το καλό για το τέλος χρυσή λεπίδα που ακονίζω καιρό.. Ωωω ελπίδα - σπίρτο στη φωτιά. Όταν σβήνεις δε φοβάμαι πια. Ωωω αγάπη που έρχεσαι νωρίς στο σφαγείο πάντα μ' οδηγείς.
2.
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΖΗΣΕ: Ο καπνός μου καίει τα μάτια μα το φως μου στέλνει ζωή μια βροχή ποτίζει με χάδια το κορμί μου και την ψυχή Γύρω μου όλα γυρίζουν έρωτες σμίγουν, ανθίζουν με τα πρώ - τα πρώτα εμπόδια ξαφνικά το βάζουν στα πόδια Μέσα μου, μέσα μου ζήσε, μέσα μου άναψε, σβήσε, δεν ζητώ, ζητώ τίποτα άλλο στη φωτιά το χέρι θα βάλω για σένα.. Για σένα.. Μ' έλουσαν του ήλιου οι αχτίδες μ' έντυσαν μ' αιθέρια στολή κρύφτηκα σε γκρίζα υπόγεια που καμιά δε φτάνει ως εκεί Αγκαλιά με πήρε η νύχτα με τα δια - τα διάφανα δίχτυα τύλιξε το σάπιο κουφάρι και σου το 'βαλε μαξιλάρι Μέσα μου, μέσα μου ζήσε, μέσα μου άναψε, σβήσε, δεν ζητώ, ζητώ τίποτα άλλο στη φωτιά το χέρι θα βάλω για σένα Για σένα... Ζήσε μες το κορμί, την ψυχή, το μυαλό, την καρδιά και το κρύο πρωί Τα ονειρά μας λευκά σαν πουλιά, μυστικά θα φωτίσουν την άγονη γη...
3.
ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ: Ένας κρύος άνεμος με πήρε απ' το χέρι, μ' ανέβασε στην πλάτη του και πήγαμε ψηλά πετούσα μες τα σύννεφα που εκείνος είχε φέρει να ξεψυχήσω μ' άφησε στην πόρτα σου μπροστά Τα κόκκινα τα μάτια μου δεν πρόλαβαν να δουν τις θάλασσες που πέρασα, τ' απάτητα βουνά τα δάκρυα μου που έσταζαν στη γη πάλι θα μπουν κρυφά θα την ποτίσουνε ν' ανθίσουν στ κλαριά Πολιτείες με τα φώτα τους στραμμένα απ' το χθες, στο αύριο και στο πουθενά φορτηγά μεσα στη νύχτα δίχως φρένα, τα φανάρια τους θλιμμένα και σβηστά Αέρα εσύ, βαθειά πνοή, για που φυσάς και που με πας στα χέρια σου με κράτησες, στους ώμους με κουβάλησες Ένας άνεμος γλυκός με πήρε απ' το χέρι κι απόψε με ταξίδεψε στα πιο όμορφα νησιά μου έδειξε πως ζουν σ' αυτόν το κόσμο δίχως ταίρι εκείνοιπου φοβούνται πιο πολύ τη μοναξιά Τα λόγια, οι ιστορίες του άναβαν το μυαλό μου και τώρα ποιος μπορεί να σταματήσει τη φωτιά δαιμονισμένες μέρες, έχανα τον εαυτό μου μα εκείνος μου ψιθύρισε στ' αυτί τα μυστικά Για οράματα και τόπους στοιχειωμένους, για φαντάσματα, νεράιδες, ξωτικά τι κρατάει τους ανθρώπους μαγεμένους ποιος τους ντύνει τα παλιά τους τα φτερά Αέρα εσύ, βαθειά πνοή, για που φυσάς και που με πας ελεύθερος σου δίνομαι, στον δρόμο σου αφήνομαι Ένας κρύος άνεμος με πήρε απ' το χέρι και μ' άφησε χαράματα στην πόρτα σου μπροστά..
4.
ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ... ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ! Πάμε μια βόλτα στη θάλασσα, πάμε μια βόλτα στ' αστέρια εκεί που κάποτε χάθηκα να βρω ξανά την αρχή πάμε μια βόλτα στα κύματα, πάμε μια βόλτα στον ήλιο στις γειτονιές που αγάπησες πριν τις σκεπάσει η βροχή... Περπάτησέ με στον κήπο σου με τα πολύχρωμα φύλλα δως μου την αύρα απ' τα χείλη σου προτού χαράξει ο ουρανός πόσες φορές δε ξεχάστηκα - πόσες ατέλειωτες νύχτες κι ήταν παράθυρα ορθάνοιχτα τα σωματα μας στο φως... Απέραντοι οι δρόμοι μπροστά βαδίζω με μάτια κλειστά κανείς δε με βλέπει, κανείς κανείς δεν ακούει, κανείς Γυμνός χορεύω στα κύματα, γυμνός ξαπλώνω στον ήλιο μ' ένα τραγούδι στο στόμα μου κι ένα παιδί στην ψυχή από τον πάτο της θάλασσας ως τον καθρέφτη του κόσμου τους θησαυρούς που ανασύραμε ποιός τάχα θα μοιραστεί... Άκου τον ήχο της μέσα μας, άκου τ' απόκρυφα λόγια τα μυστικά μας φανέρωσε - πετράδια μες το βυθό κι άνοιξε πάλι τα βλέφαρα, ψηλάφησε τη καρδιά μου περνά σε μιαν άλλη διάσταση μεςτο γαλάζιο νερό... Απέραντοι οι δρόμοι μπροστά βαδίζω με μάτια κλειστά κανείς δε με ξέρει, κανείς για μας ειν' ακόμα νωρίς Μα εσύ έχεις γύρει στο πλάι μου, χαμογελάς και κοιμάσαι πως να σ' αφήσω στα σύννεφα, πως να επιστρέψω στη γη έλα μαζί μου στη θάλασσα, έλα μαζί μου και μείνε ένας περίπατος μάτια μου είναι απόψε η ζωή... στη θάλασσα! Πάμε μια βόλτα...
5.
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ: Δε θέλω να σε ξαναδώ, δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ μπροστά μου είναι σκληρό δε μπορώ δεν το μπορώ να σ' έχω πια στην αγκαλιά μου Εξαφανί - σου το 'χα πει πως θα με δεις ξανά και δεν θα με γνωρίσεις σου το 'χω πει χίλιες φορές πως δεν υπάρχει πλέον δρόμοςνα γυρίσεις Πες πως έχω πεθάνει, πες πως έχω χαθεί πες πως ήτανε πλάνη, πες πως δεν ήμουνα εκεί Πες πως έγινα σκόνη, σύννεφο και βροχή πες πως ξύπνησες μόνη ένα κρύο πρωί Φεύγω από δω και δεν γυρνώ στο λάκκο με τα φίδια δε θα πέσω πάλι θα λυτρωθώ απ' το κενό κι απ' τη φριχτή μιζέρια που σε περιβάλλει Και μην τολμήσεις να περά - και μην τολμήσεις να περάσεις απ' το σπίτι θα βρεις την πόρτα μου κλειστή και τη ζωή μου σφραγισμένη με το σύρτη Πες πως έχω πεθάνει, πες πως έχω χαθεί πες πως ήτανε πλάνη, πες πως δεν ήμουνα εκεί Πες πως έγινα σκόνη, σύννεφο και βροχή πες πως ξύπνησες μόνη ένα κρύο πρωί Ξεχασέ με πια, δεν υπάρχω πια Ξεγραψέ με πια, δεν υπάρχω πια Δεν υπάρχω πια Δεν υπάρχω πια.. Δε θέλω να σε ξαναδώ, δε θέλω να σε ξαναδώ ποτέ μπροστά μου τα λάθη σου δεν συγχωρώ κι ας σου 'χω δώσει σε μια νύχτα την καρδιά μου
6.
ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ "Κι έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις" (Διονύσης Σαββόπουλος) Άνοιξε μια στιγμή τα σπλάχνα της η γη και βγήκαν μέσα απ’ τη φωτιά οι Δύο Κόσμοι που πάνω τους δε μπόρεσε κανένας να σταθεί χωρίς να πέσει στο κενό που μεγαλώνει Ο ένας ξόδεψε το φως σ’ ένα κορμί κι ύστερα διάλεξε να μείνει στο σκοτάδι ο άλλος πήρε της αγάπης τη πληγή και με το αίμα πότισε ξανά τον Άδη «Με ποιόν θα πας και ποιόν θ’ αφήσεις ποιόν θ’ αρνηθείς, σε ποιόν θα ζήσεις…» Γεννήθηκαν μαζί στην πρώτη ανατολή πλασμένοι αλήθεια να βαδίσουν ενωμένοι μα κάποιος έσπειρε διχόνοια και ντροπή κι είναι από τότε μακρινοί και χωριμένοι Όποιος θελήσει να γευτεί κι από τους δυο μαύρο κρασί θα του ναρκώσει τις αισθήσεις καπνός απλώθηκε παντού μυρίζει φονικό κι η λογική μας γέμισε με ψευδαισθήσεις «Με ποιόν θα πας και ποιόν θ’ αφήσεις ποιόν θ’ αρνηθείς, σε ποιόν θα ζήσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις ποιους θ’ αρνηθείς, με ποιους θα ζήσεις…» Έφτασε όμως επιτέλους η στιγμή να σμίξουν και να λυτρωθούν, να γίνουν Ένα τα μάγια λύθηκαν και κάποια Κυριακή οι Δύο Κόσμοι συναντήθηκαν για Σένα... ΜΑΝΕΣ ΜΠΕ'Ι'ΟΓΛΟΥ: "Αν μ’ αρνηθείς δεν έχει πια ο κόσμος ‘μπιστοσύνην/ ούτε θεός υπάρχει πια, ούτε δικαιοσύνη"
7.
Ο, ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΩ: Φοράς τα καλά σου, φιλάς τα παιδιά σου κλειδώνεις το σπίτι, σε σέρνει απ' τη μύτη μια χάρτινη πόλη που ζει στη φορμόλη, στους δρόμους της βγαίνεις, να κρύβεσαι ξέρεις Αρώματα χίλια, φτηνά μπιχλιμπίδια καλύπτουν τις στάχτες με ροζ αυταπάτες το χέρι στην τσέπη, κανείς δεν σε βλέπει ανοίγεις το βήμα και τρέχεις στη νύχτα Σκαλί το σκαλί δειλά κατεβαίνεις σκαλί το σκαλί στον πάτο πηγαίνεις κι εγώ σε κοιτώ θλιμμένα απ' το τζάμι με χρήμα ζεστό σφιχτά στην παλάμη Φοράς τα καλά σου, τα μαύρα γυαλιά σου στ' αμάξια τους μπαίνεις, τα πάντα υπομένεις ο έρωτας δίχτυ, ποτό και ξενύχτι γυρνάς μεθυσμένη, γυμνή και δαρμένη Ποιος σ' έχει δαγκώσει, ποιος σ' έχει ματώσει ποιο φίδι σε πνίγει παντού και τυλίγει το κρύο του σώμα σε σφίγγει ακόμα και πως θα γλιτώσεις αν δε μετανιώσεις Σκαλί το σκαλί δειλά κατεβαίνεις σκαλί το σκαλί στον πάτο πηγαίνεις κι εγώ σε κοιτώ θλιμμένα απ' το τζάμι με χρήμα ζεστό σφιχτά στην παλάμη Κι ό, τι σου ζητήσω κάνεις, ό, τι μου ζητήσεις δίνω με καυτό νερό και σαπούνι τη ντροπή μου πως να ξεπλύνω κι ό, τι σου ζητήσω κάνεις, ό, τι μου ζητήσεις δίνω με καυτό νερό και σαπούνι την ψυχή που πως θα ξεπλύνω
8.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Κυνηγώντας την αλήθεια βρήκε μια πληγή στα στήθεια μιας θλιμμένης γυναίκας που γυρίζει όλη νύχτα Ζητιανεύοντας αγάπη πήρε μια κοινή απάτη, μία γεύση από μήλο κι ένα άδειο κρεβάτι Έτσι διάλεξε να παίξει το παινίδι που αρέσει μόνο σε καρχαρίες και σε όποιον τ' αντέξει Είναι μάγκας, είναι γάτος, είναι πάντοτε φευγάτος είναι θύτης και θύμα, πενηντάρης αφράτος Θα τον δείς να γυρνά απ' τη δουλειά ποντικός σε υπόγεια στοά, Restaurant και cafe στη χλιδή και Hotel πέντε αστέρων διαμονή Πως λατρεύει το ψυγείο, τα κορίτσια στο γραφείο τον φωνάζουνε ''μπούλη" μα του φαίνεται αστείο Εραστής δειλός και μόνος, τσαρλατάνος, γυρολόγος δεν ζητάει συγγνώμες, δεν τον πιάνει ο νόμος Η φιλάνθρωπή του φύση, όλους θα μας διορίσει και μια θέση στον ήλιο θα μας έχει κρατήσει Κάτσε μου "για να σε κάτσω", οι καρέκλες ένα μάτσο πάει κι έρχεται κόσμος, δεν τολμώ να κοιτάξω Θα τον βρεις να ψωνίζει γλυκά Μπεζ κουστούμι καινούριο φορά και κοιτάει τις πωλήτριες στο στήθος με φιδίσια ματιά όλο ήθος Είν' ο δικός μας, ο κύριος υπουργός και μας αξίζει ο κύριος ύπουργος Μια βουτιά στο κενό κι άλλη μια για τον πολιτισμό και μια τρύπα, μια τρύπα στο νερό Όλα έχουν μια τιμή κι έναν "τίμιο" λογιστή να μετράει το χρήμα του μεγάλου ληστή...
9.
ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΟΝO ΜΗ ΣΕ ΧΑΣΩ: Δεν φοβάμαι να πιστέψω, δεν φοβάμαι ν' αγαπώ, δεν φοβάμαι το σκοτάδι, δεν φοβάμαι τον θεό. Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους, δεν φοβάμαι τα σκυλιά δεν φοβάμαι τ' αεροπλάνα, δεν φοβάμαι την δουλειά. Δεν φοβάμαι την αλήθεια, δεν φοβάμαι τους γιατρούς, τα φαντάσματα τις νύχτες, τα φρικιά και τους τρελούς. Δεν φοβάμαι την σκιά μου, δεν φοβάμαι την ζωή, δε με νοιάζει να υποφέρω φτάνει να 'μαστε μαζί... Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω μωρό μου, μην σε χάσω και χαθώ κι εγώ. Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω μωρό μου, μην σε κλέψουν ένα βράδυ σαν κι αυτό. Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω μωρό μου, μην σε χάσω και χαθώ κι εγώ.. Φοβάμαι μόνο μη σε χάσω μωρό μου, μην ξυπνήσω και δεν είσαι εδώ... Δεν με νοιάζει αν θα πεινάσω, αν μου πέσουν τα μαλλιά, δε με νοιάζει που πηγαινω, τι θα πει η γείτονια. Δε με νοιάζει που ο κόσμος μάλλον θα καταστραφεί η απώλεια η δική σου με τρομάζει πιο πολύ. Τον χειρότερο εφιάλτη δε με νοιάζει αν θα δω, ο δικός μου εφιάλτης είναι χώρια σου να ζω κι ας μη μ' αγαπάς στ' αλήθεια κι ας μου ξύνεις την πληγή, δεν υπάρχει ισορροπία όσο υπάρχει ηδονή... Με νοιάζει μόνο μη σε χάσω μωρό μου, μην σε χάσω έτσι ξάφνικά. Με νοιάζει μόνο μη μου φύγεις μωρό μου, μην σε πάρουν από μένα μακρυά... Άλλοι τρέμουν το σαπούνι, άλλοι τρέμουν το νερό τίποτα δε με φοβίζει όταν βρίσκεσαι εδώ. Έλα πλύνε μου τα μάτια με το δάκρυ σου ξανά, ένωσε όλα τα κομμάτια στην σπασμένη μου καρδιά...
10.
ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ: Ένα πρωί θα χτυπήσεις την πόρτα θα 'χεις πιασμένα τ' ακριβά σου μαλλιά θα με κοιτάξεις τρυφερά και θα μου πεις "Ήρθα για σένα, μόνο για 'σένα" Θα 'χουνε σβήσει στην πόλη τα φώτα κι όλα τα σύννεφα θα τρέχουν μακρυά μα εσύ θα 'ρθεις για να μου πεις ψιθυριστά "Ήρθα για 'σένα, μόνο για σένα, ήρθα για 'σένα εδώ, μόνο για 'σένα και δεν θα φύγω ξανά" Μια Κυριακή όπως όλες τις άλλες θα μου κρατήσεις το χέρι σφιχτά θα μου μιλήσεις, δειλά θα σκύψεις στ' αυτί μου κι αργά "Ήρθα για σένα, θα πεις, μόνο για 'σένα" Μπορεί να βρέχει, να πέφτουν οι στάλες σαν δάκρυα πάνω στην φτωχή μου καρδιά μα εσύ δυό λέξεις αν πεις θα στεγνώσουνε όλα μεμιάς "Ήρθα για 'σένα, μόνο για 'σένα, ήρθα για 'σένα εδώ, μόνο για 'σένα και δεν σ' αφήνω ξανά" Είσαι αυτό που θα διώξει τον πόνο κι όταν τα μάγια λυθούν ξαφνικά σα να σε γνώριζα πάλι κι ήρθα στον κόσμο ξανά μα ήρθα για 'σένα, μόνο για 'σένα Ένα φιλί θ' ανταλλάξουμε μόνο και δεν θα νιώθω αμήχανα πια σα να σε γνώριζα από παλιά και τώρα ξέρω καλά πως ήρθες για μένα, μόνο για μένα, ήρθες για μένα εδώ και δεν θα φύγεις ξανά Μα δεν θα κρυφτώ, θα 'μαι φως ανοιχτό να σε περιμένω Θα ξαγρυπνώ, τον καιρό θα μετρώ, θα επιμένω..

credits

released April 6, 2014

Album – Δύο Κόσμοι Credits:

Μουσική/Στίχοι – Γιώργος Κεφαλλωνίτης (Περού)
Ενορχήστρωση/ Pre – Production – Γιώργος «Περού» με την πολύτιμη βοήθεια του Domenico Bonassi
Μίξη/Editing – Νίκος Αγγλούπας (Ottomo) στο Fabliquid Studio
Mastering – Russ Hepworth – Sawyer (Motto Sound)
Artwork – Γιώργος Κολιός
Γραφιστική επιμέλεια – Γιάννης Μιχαηλίδης (Stereo Productions)

Σεραφείμ Γιαννακόπουλος – Τύμπανα
Άγγελος Παπαδάτος – Κοντραμπάσο, Ηλεκτρικό μπάσο
Μιχάλης Μπακάλης – Κρουστά
Σωτήρης Καστάνης – Ηλεκτρική κιθάρα (2,4,6,8,9)
Αλέκος Βουλγαράκης – Ηλεκτρική κιθάρα (1,3,7)
Παναγιώτης Τσεβάς – Πιάνο
Σταυρούλα Σπανού – Σαντούρι
Βαγγέλης Παρασκευαίδης – Βιμπράφωνο
Πάνος Τσεκούρας – Θέρεμιν
Γιώργος Περού – Φωνές, Φωνητικά, Ακουστική κιθάρα, κιθαρόνι, Μαντολίνο, Μαντόλα, Λαούτο, Μεταλλόφωνο, Γιουκαλίλι, Μπαγλαμά, Ηλεκτρική κιθάρα (5,10)
Φωνητικά – Άγγελος Πάνου, Ηλίας Βαμβακούσης, Γιάννης Αναγνωστάτος (Λόλεκ), Λόλα Γιαννοπούλου, Λιάνα Παπαλέξη, Στάθης Δρογώσης, Κώστας Γιαννίρης, Θανάσης Χριστοδούλου (Lumiere Brother), Νατάσα Μηνδρινού, Ηλιάννα Τσαπατσάρη, Nalyssa Green, Λίνα Ζηνά, Μελίνα Βλάχου, Βασίλης Μπαμπούνης, Gautier Βελλισάρης, Ζακ Στεφάνου, Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, Νίκη Παπαγιάννη, Kathy Idra.
Επίσημοι χορηγοί μουσικού εξοπλισμού – Γιάννης Γιαννικουρής, Αναστάσης Καγμάκης, Μανώλης Φάμελλος, Νίκος Γύρας, Γιάννης Σαλάχας, Γιάννης Δαφνός
Οι ηχογραφήσεις των τυμπάνων, του μπάσου και του πιάνο έγιναν στο Fabliquid Studio με τεχνικό τον Νίκο Αγγλούπα και βοηθό τον Μιχάλη Τσοπάνογλου.
Όλα τα υπόλοιπα γράφτηκαν στο στούντιο InRealTime από τον Γιώργο Περού. Πρόσθετες ηχογραφήσεις έγιναν στο Home studio του Λόλεκ και στο Studio του Βασίλη Μπαμπούνη.
Τις γελοιογραφίες για τον «κύριο Υπουργό» έκανε ο Βασίλης Μητρόπουλος (BAS).
Το ηχητικό δείγμα στο τραγούδι «Πάμε μια βόλτα… στη θάλασσα!» είναι από την τανία του Federico Fellini “Dolce Vita”
Οι παράξενες ομιλίες είναι απόσπασμα από την παλαιά Διαθήκη και το πρώτο βιβλίο της Γένεσις στα εβραικά.
Ο αμανές που ακούγεται στο τραγούδι «Δύο κόσμοι» ονομάζεται «Μανές Μπέιογλου» και είναι αυτούσιο απόσπασμα από την αυθεντική ηχογράφηση του 1929 σε δίσκο 78 στροφών – τραγουδάει ο Αντώνης Διαμαντίδης ή «Νταλκάς».

license

all rights reserved

tags

If you like Γιώργος Περού, you may also like: